Colombia

Voetbal, musea en een kabelbaan in Bogotá

Bij aankomst in een nieuwe stad vragen we normaal gesproken een taxichauffeur om ons te verassen en naar een hotel te brengen dat ´Bueno, Bonito en Barato´ is. Over het algemeen werkt dit erg goed maar de chauffeur in Bogotá had hier iets meer moeite mee en bracht ons langs een aantal hotels die weliswaar bueno en bonito waren, maar totaal niet barato. Na een lange vruchteloze tocht hebben we ons uiteindelijk maar laten afzetten bij het minst dure hotel en hebben we meteen de uurtjes slaap ingehaald die we tijdens de nachtelijke busrit hadden gemist.
Diezelfde middag maakten we ons eerste uitstapje het centrum in, waar we al snel stuitte op een afgezette straat die klaar leek te zijn voor een optocht. Deze kwam inderdaad even later aanzetten, maar het viel allemaal een beetje tegen. De optocht, een parade van scholieren, was bijna bij het eindpunt en de deelnemers leken er, op enkele uitzonderingen na, niet echt veel zin meer in te hebben. Daarnaast leek de hele optocht de avond van te voren in elkaar geknutseld, waren de dansjes niet echt chronologisch, waren de kostuums wat armoedig en was het tot het eind van de optocht totaal onduidelijk wat nou precies het doel was.

De volgende dagen hebben we langzaam maar zeker de stad verkend. Een van de eerste plekken die we te zien kregen was het stadion, waar op een mooie zaterdagavond Millionarios speelde tegen Huila. Het was de laatste wedstrijd van de competitie en Millionarios moest winnen om door te gaan naar het play-off systeem dat ook tot in Colombia is doorgedrongen. Er waren vooral heel veel supporters van de club uit Bogotá (Millionarios) toegestroomd, Huila werd slechts vertegenwoordigid door een handjevol aanhangers in een hoekje van het stadion. Naar goed Latijns-Amerikaans gebruik was een van de tribunes gevuld met de fanatieke aanhang die het natuurlijk weer presteerde om negentig minuten lang te zingen, te springen en heen en weer te rennen. Maar ook om ons heen, op de zogenaamde ´rustige´ tribune, werd fanatiek meegeleefd, werd er met vlaggen gezwaaid en werd er zo nu en dan een creatief liedje ingezet. Millionarios wist uiteindelijk simpel met 2-0 te winnen en als gevolg hiervan wisten beide clubs zich te plaatsen voor de play-offs en kon iedereen blij en tevreden naar huis.
Een ander uitstapje dat natuurlijk niet mocht ontbreken was een tochtje met de ook hier aanwezige teleferico. Het derde kabelbaantje van deze reis bracht ons weer eens naar een mooi uitkijkpunt over de stad en we konden ons geheugenkaartje wederom volschieten met mooie overzichtsplaatjes van een miljoenenstad. Boven op de berg was verder niet veel meer te vinden dan een kerkje, wat souvenirwinkeltjes en een paar restaurantjes waar ingewanden werden aangeprezen, dus we stonden ook weer snel benden.
De laatste twee dagen probeerden we onszelf cultureel wat te verlichten door bezoekjes aan verschillende musea te brengen. De eerste dag was het Gabba´s verjaardag en met zijn kinderfeestje gingen we naar Maluka, een soort experimenteel wetenschappelijk museum waar we lekker veel op knopjes konden drukken. Naast ons vieren werd het museum vooral bezocht door schoolklassen en samen met hun kregen we elektrische schokken, lieten we ons visueel bedriegen en zagen we in een soort omniversum een driedimensionale film over aliens die een bezoekje brengen aan een prepark. Erg cultureel verantwoord dus en daarnaast een zeer geslaagd kinderfeestje.

De laatste dag in Bogotá brachten we nog even snel, voor onze bus naar Calí vertrok, een bezoekje aan het museum van Botero. Botero is de beroemdste kunstenaar van Colombia en heeft er een voorliefde voor om alles en iedereen wat hij schildert nogal dik uit te beelden. Hoewel ik normaalgesproken in slaap val in schilderij-musea, wist Botero me redelijk wakker te houden en is mijn cultuurpeil weer terug op niveau.
De rest van de tijd in Bogotá hebben we gevuld met bowlen, pingpongen, uitgaan, uitslapen, films kijken in de bioscoop, films kijken in het hotel, doelloos rondlopen door het centrum en het kopen van allerlei prullaria, die ook wel eens ietwat overdreven ´souvenirs´worden genoemd...

Geschreven door Bart - mei 2007