Brazilië

Carnaval in (een dorpje buiten) Rio

Iedereen die had gehoopt op verhalen van carnaval in Rio met bijna naakte vrouwen die op een onmogelijke manier staan te dansen op belachelijk overdreven praalwagens, moet ik helaas teleurstellen. Ik heb carnaval doorgebracht in Arraial do Cabo, een stranddorpje ongeveer honderd kilometer boven Rio.
Maar hoewel hier geen praalwagens, toch wel carnaval. Het normaal zo rustige Arraial do Cabo wordt in carnavalstijd omgetoverd in een soort Lloret de Mar, maar dan natuurlijk veel leuker. De duizenden Brazilianen die hier, vooral vanuit Rio en omgeving, naartoe trekken nemen overdag bezit van de vele witte stranden die het dorp telt. Hier wordt een parasolletje opgezet (het was immers ongeveer 35 graden), wordt het teveel aan kleren uitgetrokken zodat er slechts minimale stukjes stof overblijven en wordt de coolbox met bier opengetrokken. Hoewel wij het toch bij een ´gewone´ zwembroek hielden hebben we ons zoveel mogelijk aangepast aan de plaatselijke gebruiken en zaten ook wij biertjes te drinken in het minimale stukje schaduw dat onze parasol ons gaf.

Aan het eind van de middag stroomde het strand langzaam leeg en werd het feest doorgezet in de straten van Arraial die langzaam werden omgetoverd tot een grote openluchtdisco. Dit gebeurde door middel van een groot aantal auto´s die waren gepimpt tot rijdende stereotorens en op menig straathoek werd het maximaal aantal toegestane decibels ruimschoots overschreden. Rond deze auto´s verzamelden zich vooral Braziliaanse sportschooltypes die ongeveer vier meter breed waren, een overschot aan zilveren kettingen om hun lijf hadden hangen en op hun motor rondreden om indruk te maken op de vele vrouwen (of beter gezegd: meisjes), die eveneens in het dorp rondhingen.
Wij zetten het feest meestal voort op het strand, waar in een grote cirkel een aantal barretjes waren geplaatst en waar de slechtse dj van Brazilië en omstreken de laatste Braziliaanse hits op een hopeloze manier aan elkaar probeerde te plakken. De sfeer was hier echter wel een stuk beter dan op straat, waar de Schwarzenegger-imitaties nog wel eens met elkaar op de vuist wilden gaan en de politie maar al te graag ingreep met wat traangas.
Op het strand ging het feest tot in de vroege uurtjes door, met een boel als vrouwen verkleedde mannen (tot zover de carnavalverkleedpartijen hier) en een heleboel feestende jongeren. Hier hebben we tevens ondervonden dat slechts een paar caipirinhas vaak genoeg zijn om niet helemaal meer stevig op de benen te staan, waarbij het mulle strandzand natuurlijk ook niet heel erg mee hielp. En zo liepen we elke keer aan het eind van de nacht/begin van de ochtend weer naar ons appartementje op steenworp afstand van het strand, waar we probeerden wat slaap te pakken ondanks de veel te dunne matjes, de ondraagelijke hitte en de rijdende stereotorens die verder niet aan sluitingstijd deden, om de volgende dag weer te beginnen op het nabijgelegen strand.

Dit patroon zette zich ongeveer vijf dagen voort en elke dag kwamen we meer en meer afgetakeld aan op het strand dan de dag tevoren. We hebben het echter overleefd, al hadden we naderhand wel een aantal dagen nodig om weer helemaal terug te komen in de normale wereld. Het dorp zelf rook na deze vijf dagen overigens ongeveer als een verstopt openbaar toilet op een groot festival doordat het aantal openbare toiletten in het hele dorp precies NUL bedroeg.

Tot zover carnaval in Brazilië, wat onmogelijk slechter kan zijn dan het zielige feestgedruis in Limburg (aldus iemand van boven de rivieren)....

Geschreven door Bart - 16 maart 2006