Guatemala Kayaks? Horsebackriding? Wiet? Vanuit Copan Ruinas, waar ik de ruines lekker NIET bekeken heb, was mijn volgende bestemming Antigua, werelderfgoed van de UNESCO, en heerlijk toeristisch. Omdat ik in Utila iets te veel geld had uitgegeven, bedacht ik dat ik maar eens flink moest zijn en met de lokale bussen (de chickenbus) mijn weg richting Antigua moest zoeken. Dit bleek achteraf uiteraard een buitengewoon slecht idee. Niet alleen kostte het me veel (maar dan ook echt veel) meer tijd dan als ik een shuttlebus had genomen, het kostte me uiteindelijk ook nog eens meer geld!! Grrr. Reden hiervoor was dat ik in Guatemala City door een irritante taxichauffeur keihard werd afgezet, aangezien ik geen idee had waar de bus me eruit gooide en hoe ver de andere busterminal was. Anyway, uiteindelijk in Antigua een beetje de toerist uitgehangen, biertjes gedronken, filmpje gekeken, nieuwe vrienden gemaakt, maar niet voor lang! Het meest trieste geval deze dag was een jongetje van 11 jaar. Naast het kliniekje is een klaslokaal, en op een gegeven moment stormde een leraar naar binnen, met de mededeling dat één van zijn leerlingen in de klas in slaap was gevallen. We dachten eerst nog, ´ach, dat zal wel meevallen´, maar toen we de arme knakker het kliniekje inbrachten schrokken we ons dood. Het arme menneke was zwaar ondervoed, had een enorm dikke buik, een sterk vergrote lever, z´n hele huid zat onder de parasieten, zn ogen waren gelig en hij had zwarte randen om zn ogen. Hij was 11 jaar, maar had de lengte van een kind van 5 jaar!! Het kind had totaal geen energie. Z´n ouders waren dood en hij woonde met z´n zus... We hebben ´m een hele lading antiparasieten, antibiotica, anti-dit en dat meegegeven, en nu maar hopen dat ´ie er een beetje bovenop komt. Ik vrees het ergste... Eddy noemde het ´la enfermedad de los pobres´, de ziekte van de armen. Geschreven door Manuela - 27 juli 2007 |
Vrij snel vervolgde ik mijn trip naar het mooiste meer van Midden-Amerika, Lago de Atitlan. Een prachtige rit door de bergen, in een landschap bezaaid met vulkanen... De bevolking veranderde ook vrij snel in Maya-mensjes, met hun kleurrijke rokken, 8 kinderen in hun kielzog en stapels hout op hun hoofd. Respect! In San Pedro de la Laguna, de eindbestemming, een hotelletje gezocht met twee Britten en een Amerikaan, met wie ik diezelfde avond de goedkope Cuba Libres ontdekt heb (ik drink eigenlijk nooit Baco´s, maar wel als ze 0,50 eurocent kosten!). Leuke avond, en de volgende dag met een hoofd als een dode Maya op zoek naar de dokter, met wie ik in een kliniekje zou gaan werken. Eddy, de dokter, bleek een aardige kerel, en de rest van de week heb ik in een kliniekje in Chirijox gewerkt, zo´n 1,5 uur van San Pedro vandaan. 
San Pedro is het drugsparadijs van Guatemala. Overal op straat lopen mannetjes die je in eerste instantie een kayak aanbieden (no gracias), daarna een paard (no gracias) en vervolgens wiet, coke, paddestoelen of LSD. Hier komen dan ook erg veel kansloze hippies op af, waarvan sommigen nooit meer weg gaan. 
Mijn laatste dagen in Guatemala heb ik in de prachtige voormalige hoofdstad van Guatemala doorgebracht, Antigua! Ik was hier stiekem al eens eerder geweest, maar toen was ik meer op doorreis dan dat ik mij werkelijk in het toeristen-gedoe heb gestort. Mijn eerste missie was een bezoek aan cafe No Sé, oftwel, ‘Ik weet het niet’. Vrienden hadden mij vriendelijk doch enigszins dwingend verzocht de baas op te gaan zoeken, en hem te vragen of ik eens wat van hun mezcal mocht proeven. Nu ben ik niet vies van mezcal dan wel tequila, zo lang het maar niet dat bocht is wat in NL-se kroegen geschonken wordt. Om een nu al veel te lang verhaal kort te maken, ik heb uren doorgebracht aan de speciale tequila-bar, ergens verstopt achterin de keuken, waarbij ik samen met wat mede hostelgenoten verschillende tequila’s en mezcals blind mocht proeven, en ze vervolgens een cijfer m.b.t. ‘drinkability’ en ‘smoothness’ mocht geven... Als jullie hier ooit komen, wat ik ten zeerste aan kan raden, dan weten jullie nu aan wie ze de nieuwe huistequila hebben te danken.