Vanuit Managua (Nicaragua) heb ik mijn reis vervolgd naar San Pedro de Sula, de tweede grootste stad van Honduras, beter bekend als de bananenrepubliek. De wijk waar ik in Managua overnachtte was zo creepy, dat ik zelfs overdag door een kerel met een mes geescorteerd moest worden wilde ik ergens wat gaan eten, niet erg uitnodigend dus. De busreis nam 12 uur in beslag, die ik voornamelijk slapend heb doorgebracht, zittend naast een allercharmantste Argentijnse duikinstructeur. Met deze zelfde duikinstructeur heb ik in San Pedro de Sula een goedkoop hotelletje gezocht, en hebben we 's avonds Argentinië tegen Colombia gekeken in de Copa America, gelukkig voor de sfeer won Argentinië. (Overigens bereikte de Copa America gisteren een klein hoogtepunt, doordat Uruguay BIJNA Brazilië uit het toernooi knikkerde...).
De volgende dag heb ik een busje gepakt naar Tela, een relaxt stadje aan de Caribische kust, waar ik voor het eerst meer dan 3 bladzijden uit mijn boek heb gelezen, m’n was heb gedaan (lees: laten doen) en een overheerlijke vissoep heb gegeten. Verder was er hier geen drol te beleven, dus de volgende dag besloot ik het goede eilandleven te gaan proeven. Met een boot waar voor vertrek reeds kotszakjes werden uitgedeeld, en iedereen die boven op het dek zat van z’n bank werd afgegooid en drijfnat binnen kwam glijden, uiteindelijk aangekomen op Utila, Caribisch eiland en deel van de Islas de la Bahia (baai-eilanden) . Mijn Argentijnse busmaatje had me verteld over zijn duikschool, dus ik wist waar ik zijn moest. Het bleek een goede keus! Ontzettend relaxte lui, lekker kleinschalig, les met z'n tweeën (in plaats van acht bij sommige concurrenten) en gratis overnachtingen als je een cursus deed.
Waar ik gehoopt had voorlopig even niet te hoeven studeren, moest ik voor het halen van mijn duikbrevet toch een boek doorwerken, wat ik uiteindelijk stiekem toch niet gedaan heb omdat de DVD's identiek waren. Het duiken was fantastisch!! Er zijn rond Utila bijna 100 duiksites, en het rif is een verlenging van het rif bij Belize, wat het op 1 na (Great barrier reef in Aussie) grootste rif ter wereld is! Het is moeilijk te omschrijven wat je voelt als je duikt, maar ik moest mezelf af en toe even in mijn arm knijpen om me te realiseren dat ik tussen zoveel pracht en praal onder water zweefde. Uiteindelijk heb ik acht duiken gemaakt, en mag ik mijzelf nu een gecertificeerde open water duiker noemen! Omdat het leven op Utila naast het duiken ook erg aangenaam was, ben ik er uiteindelijk, geheel ongepland, zoals het hoort, een week gebleven. Een aantal van 'Utila's lies' (er zijn er vele) zal jullie misschien doen begrijpen waarom.
1. I'm leaving tomorrow
2. I'm single
3. I'll never drink again
4. I'll go for one drink
Kortom, ik heb me enorm vermaakt! Vandaag was het dan toch tijd om me los te sleuren van al deze verleidingen, en heb ik om 06.00u vanochtend de boot terug naar het vasteland genomen. Voor mijn Spaans is dit een goede zaak, want de voertaal op Utila is Engels, zelfs de locals weigeren Spaans te spreken (de Britten hebben deze eilanden en de Caribische kust van Belize, Honduras en Costa Rica ooit gekoloniseerd, vandaar). Vandaag heb ik in drie verschillende bussen gezeten, en nu zit ik dan in Copan Ruinas, waar hier vlakbij een grote Maya ruine site is. Deze ga ik echter niet bekijken, aangezien ik morgen naar Antigua in Guatemala vertrek om nog even te chillen voordat ik zaterdag, als het goed is, begin met mijn vrijwilligerswerk.
Vanuit Managua (Nicaragua) heb ik mijn reis vervolgd naar San Pedro de Sula, de tweede grootste stad van Honduras, beter bekend als de bananenrepubliek. De wijk waar ik in Managua overnachtte was zo creepy, dat ik zelfs overdag door een kerel met een mes geescorteerd moest worden wilde ik ergens wat gaan eten, niet erg uitnodigend dus. De busreis nam 12 uur in beslag, die ik voornamelijk slapend heb doorgebracht, zittend naast een allercharmantste Argentijnse duikinstructeur. Met deze zelfde duikinstructeur heb ik in San Pedro de Sula een goedkoop hotelletje gezocht, en hebben we 's avonds Argentinië tegen Colombia gekeken in de Copa America, gelukkig voor de sfeer won Argentinië. (Overigens bereikte de Copa America gisteren een klein hoogtepunt, doordat Uruguay BIJNA Brazilië uit het toernooi knikkerde...). 
Omdat het leven op Utila naast het duiken ook erg aangenaam was, ben ik er uiteindelijk, geheel ongepland, zoals het hoort, een week gebleven. Een aantal van 'Utila's lies' (er zijn er vele) zal jullie misschien doen begrijpen waarom.
Kortom, ik heb me enorm vermaakt! Vandaag was het dan toch tijd om me los te sleuren van al deze verleidingen, en heb ik om 06.00u vanochtend de boot terug naar het vasteland genomen. Voor mijn Spaans is dit een goede zaak, want de voertaal op Utila is Engels, zelfs de locals weigeren Spaans te spreken (de Britten hebben deze eilanden en de Caribische kust van Belize, Honduras en Costa Rica ooit gekoloniseerd, vandaar). Vandaag heb ik in drie verschillende bussen gezeten, en nu zit ik dan in Copan Ruinas, waar hier vlakbij een grote Maya ruine site is. Deze ga ik echter niet bekijken, aangezien ik morgen naar Antigua in Guatemala vertrek om nog even te chillen voordat ik zaterdag, als het goed is, begin met mijn vrijwilligerswerk.